Δηλαδή θεωρούσαν την ιδιωτική ασφάλιση σαν ένα είδος «πολυτελείας» για λίγους και παράλληλα όλοι μιλούσαν και στήριζαν το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα που ως ένα βαθμό κάθε άλλο παρά σαν κοινωνικό σύστημα αναπτύχθηκε. Αντίθετα αποτελούσε πελατειακό ψηφοθηρικό ορμητήριο σχεδόν όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων και «άντρο» σκανδάλων και σπατάλης.
Παράλληλα αποτελούσε και πεδίο προεκλογικών και αντιπολιτευτικών συγκρούσεων μεταξύ όλων των κομμάτων εξουσίας, μηδέ εξαιρούμενης της αριστεράς.
Αν κάνουμε μια σύντομη αναδρομή από το 1974 και μετά θα δούμε ότι το ασφαλιστικό σύστημα αποτέλεσε ο σίγουρος χρηματοδότης των δημόσιων οικονομικών. Τα μετρητά των ταμείων έμεναν άτοκα στην Τράπεζα της Ελλάδος για την ενίσχυση της κρατικής ρευστότητας.
Και το ερώτημα είναι απλό, μπορούσε ένα σύστημα να έχει μέλλον όταν δεν επένδυε και δεν αξιοποιούσε την κινητή και ακίνητη περιουσία. Βέβαια υπήρχε το δόγμα ότι το κράτος στηρίζει και εγγυάται τις συντάξεις .
Αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε ή σκέφτηκε ότι και τα κράτη χρεοκοπούν .
Ασε, δε αν δούμε το θέμα της περίθαλψης πως στην ουσία το διαχειρίζονταν μέσω του ΙΚΑ και των μονάδων του υγείας, που στην ουσία είχαμε κοστοβόρες μονάδες με κακής ποιότητας υπηρεσίες, όπου το ρουσφέτι έπεφτε σύννεφο.
Αν δε πάμε πρόσφατα, μερικά χρόνια πίσω, όπου το ΙΚΑ πετούσε λεφτά σε διαφημίσεις και χορηγίες (αν και μονοπωλιακός ασφαλιστικός οργανισμός) που καμιά ασφαλιστική εταιρία δεν θα έκανε. Έστηνε παράτες εγκαίνια και πολυτελή περίπτερα στη ΔΕΘ.
Βέβαια θα ήταν παράληψη να μη αναφέρουμε πώς την εποχή του «χρηματιστηρίου» ξαφνικά αποφασίστηκε ότι έπρεπε τα ασφαλιστικά ταμεία να έχουν και επενδυτική πολιτική . Και εκεί έγινε το μεγάλο «πάρτι» καθώς με «χύμα» και «αδιαφανείς» διαδικασίες επενδύθηκαν και χάθηκαν χρήματα.
Ερχόμενοι τώρα στο σήμερα και με την έναρξη του μνημονίου είδαμε να αναπτύσσεται μια νέα στρατηγική ότι πλέον πάνε όλοι ιδιωτική ασφάλιση και ξεχάστε την σιγουριά της κοινωνικής.
Και στην προηγούμενη κατάσταση που περιγράψαμε και σε αυτή που ακολούθησε και σε αυτή που μπαίνουμε δεν υπάρχουν «μαγικές συνταγές» και ούτε υπάρχει προοπτική και μέλλον αν δεν αρχίσουμε να μιλάμε πλέον με τον όρο «σύστημα ασφάλισης» και πως αυτό θα είναι βιώσιμο.
Και βιώσιμο σύστημα ασφάλισης θα υπάρξει μόνο όταν και κράτος και ιδιώτες θα μπορούν να συνεργαστούν και να υπάρχουν ίσες δυνατότητες πρόσβασης των πολιτών σε αυτό το σύστημα.
Σαφώς και ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να «πάρει πάνω» του το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα που έχει δομηθεί όπως έχει δομηθεί στην Ελλάδα, αλλά και γενικά δεν είναι αυτός ο ρόλος του.
Άρα, η χρυσή τομή είναι ούτε η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να αποδομηθεί ούτε ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης να αγνοηθεί.
Και η αφορμή που κάνουμε αυτό το άρθρο είναι η διαμάχη που ξέσπασε στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος με αφορμή την νοσηλεία της Αν. Υπουργού Οικονομικών Νάντιας Βαλαβάνη σε ιδιωτική κλινική και η απάντηση της στους επικρατές της.
Δείτε το σχετικό κομμάτι που κατά την άποψή μας είναι το ρεζουμέ:
«Ο Πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ σε δημόσια ανακοίνωση του ζητά την «ιδιώτευση» μου, επειδή νοσηλεύομαι σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Αν ο κ. Βαρνάβας έμπαινε στον κόπο να κοιτάξει το βιογραφικό μου, θα διαπίστωνε ότι επί 23 χρόνια, έως και τις 26.1.2015, ήμουν εργαζόμενη σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.
» Μήπως μια τέτοια δουλειά, στο αντικείμενο της οποίας συμπεριλαμβάνονταν και τα ιδιωτικά νοσηλευτικά συμβόλαια, με ένα από τα οποία νοσηλεύομαι σήμερα, δείχνει "έλλειψη εμπιστοσύνης στο δημόσιο σύστημα υγείας" και "ασυνέπεια λόγων και έργων"; Κάποιος θα έπρεπε, σε αυτή την περίπτωση, να μου το έχει επισημάνει και να έχω παραιτηθεί από τη δουλειά μου εδώ και δεκαετίες.
» Ο κ. Βαρνάβας προφανώς επίσης αγνοεί ότι η δουλειά αυτή στάθηκε ιστορικά καταφύγιο απασχόλησης, στη δικτατορία όσο και μετά από κρίσεις στ’ αριστερά κόμματα αργότερα. Κι ότι μετά το 1989 και επί χρόνια, σε αυτή τη δουλειά απασχολήθηκαν κατάλογος ολόκληρος από μετέπειτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είχαν μόλις τότε, λόγω συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, αποχωρήσει από το ΚΚΕ.
» Όσο για τη χρήση ενός από τα προϊόντα της δουλειάς μου σήμερα, ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, γιατρός και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος, χωρίς καν να έχει απευθυνθεί πρώτα σε μένα με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, θέτει δημόσια θέματα τα οποία ξέρει ότι για να απαντηθούν, επί της ουσίας καταργούν το ιατρικό απόρρητο. Το δικό μου, όχι το δικό του»
