Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η ζωή του κάθε ανθρώπου έχει τη δική της αξία. H υπηρεσία που πωλεί ένας ασφαλιστικός σύμβουλος διασφαλίζει μια αξία ακριβώς όπως κάθε υλικό αγαθό και κάθε άλλη μορφή περιουσίας. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι συχνά δεν κατανοούν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια, δηλαδή ότι το πολυτιμότερο κομμάτι της περιουσίας τους είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Ομολογουμένως, μια συζήτηση για την αξία της ζωής αποτελεί επανάληψη των βασικών αρχών. Αλλά αξίζει κανείς πού και πού να επιστρέφει στα βασικά, ίσως γιατί η συνεχής ενασχόληση των ασφαλιστών με την παρουσίαση πιο εξελιγμένων ασφαλιστικών προγραμμάτων στους πελάτες οδηγεί μερικές φορές στον παραγκωνισμό των βασικών αρχών της Aσφάλειας Zωής.
Kάθε εργαζόμενο άτομο αποτελεί μια κερδοφόρα μηχανή. Eσείς, ως εργαζόμενος, άλλωστε, πληρώνεστε κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα και όχι κάθε χρόνο, ενώ το εισόδημα αυτό αποκαλείται «ημερομίσθιο» ή «μισθός», και όχι «τόκος» ή «μέρισμα». Σπάνια βλέπετε τον εαυτό σας ως μια κερδοφόρα μηχανή, αλλά ακόμη και αν συνειδητοποιήσετε ότι αυτή είναι η γενικότερη αλήθεια, είναι εξαιρετικά απίθανο να εκτιμήσετε τη δική σας οικονομική αξία.
Πρώτον, πρέπει να γνωρίζετε ότι οι αποδοχές σας είναι ακαθάριστες, και όχι καθαρές. Αυτό ισχύει σχεδόν για όλες τις μορφές εισοδήματος, αφού το ακαθάριστο εισόδημα μειώνεται συνήθως λόγω φόρων, ασφάλισης, επισκευαστικών εξόδων και εξόδων συντήρησης, και παρόμοιων χρεώσεων. Tο εισόδημά σας υπόκειται σε μείωση κυρίως λόγω δύο παραγόντων: των φόρων και των εξόδων διαβίωσης. Ο τελευταίος παράγοντας μπορεί επίσης να ονομαστεί και «επισκευή» ή «συντήρηση», αφού εσείς πρέπει να έχετε φαγητό, ρούχα και κατάλυμα, ώστε συνεχίσετε να λειτουργείτε με επιτυχία ως μηχανή που παράγει χρήματα.
Δεύτερον, πρέπει να γνωρίζετε ότι η ανθρώπινη κερδοφόρα μηχανή υπόκειται σε δύο κινδύνους που καταρρακώνουν όλες τις μηχανές παραγωγής εισοδήματος: την αιφνίδια καταστροφή και τη βαθμιαία αχρήστευση.
Ένα από τα δύο αυτά ενδεχόμενα –αλλά ποτέ και τα δύο– θα συμβεί κάποια μέρα σε κάθε μηχανή. Για παράδειγμα, η μηχανή που καταστρέφεται από φωτιά στα αρχικά στάδια του παραγωγικού κύκλου της ζωής της, είναι φυσικό ότι δεν θα φθαρεί από τη χρήση και το πέρασμα του χρόνου. Όπως είναι φανερό, ισχύει και το αντίθετο.
Eσείς αντιμετωπίζετε επίσης το ενδεχόμενο της αιφνίδιας καταστροφής και της βαθμιαίας αχρήστευσης. Επειδή πρόκειται για ανθρώπους, αποκαλούμε αυτά τα ενδεχόμενα «θάνατο» και «μεγάλη ηλικία».
Όταν ο θάνατος παίρνει έναν άνθρωπο του οποίου η αποδοτικότητα δεν έχει ακόμα απαξιωθεί, η οικονομική απώλεια είναι το ίδιο ουσιαστική με την καταστροφή, κατά λάθος, ενός παραγωγικού μηχανήματος ή την απώλεια σε φωτιά ενός παραγωγικού οικήματος. Συνήθως, οι αποδοχές ενός ατόμου είναι ουσιωδώς περισσότερες απ’ αυτά που ξοδεύει για τη συντήρησή του, και φυσιολογικά θα αναμενόταν να παραμείνουν τέτοιες μέχρι την ηλικία των 65 ετών. Αλλά, αν αυτές οι αποδοχές διακοπούν από απροσδόκητο θάνατο, συντελείται μια πραγματική και υλική απώλεια.
Όλοι μας πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε την αξία της ανθρώπινης ζωής, την αξία των μελλοντικών αποδοχών, και το γεγονός ότι οι αξίες αυτές είναι κατά πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι πιστεύεται γενικότερα. Στο σχολείο μαθαίνουμε για την αξία του χρήματος, αλλά σπάνια διδασκόμαστε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένη την αποδοτικότητα ενός ανθρώπου και σπάνια κάθονται να σκεφτούν την αξία μιας μηχανής που θα παρήγαγε το ίδιο ποσό εισοδήματος. Παρ’ όλα αυτά, συχνά βλέπουμε αυτή την αξία να αναγνωρίζεται από τα δικαστήρια σε περιπτώσεις αποζημιώσεων για θανάτους που προκλήθηκαν από αμέλεια, όπου επιδικάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά.
