Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Βένια Παστάκα, «και οι δύο ζωγράφοι το 1906 έχαιραν ήδη καλής φήμης στην αθηναϊκή κοινωνία. Από τη μια πλευρά η Σοφία Λασκαρίδου, χαρακτηριζόταν ως επιτυχημένη ζωγράφος ιμπρεσιονίστ με σπουδές σε Αθήνα, Παρίσι και Μόναχο, ενώ τύγχανε του θαυμασμού των συναδέλφων της ως η γυναίκα που πέτυχε με δική της παρέμβαση την ισότιμη φοίτηση των γυναικών στη Σχολή Καλών Τεχνών. Από την άλλη, η Θάλεια Φλωρά-Καραβία, έχοντας σπουδάσει στο Μόναχο δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους – όπως οι Νικόλαος Γύζης και Γεώργιος Ιακωβίδης - είχε ήδη σημαντικό αγοραστικό κοινό στην Κωνσταντινούπολη και είχε κάνει αίσθηση με την ζωγραφική της συμμετέχοντας σε εκθέσεις στην Αθήνα από το 1897».
Στην έκθεση παρουσιάζονται 48 έργα της Σοφίας Λασκαρίδου και 35 της Θάλειας Φλωρά-Καραβία απ’ όλη την περίοδο της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Τα έργα χωρίζονται σε προσωπογραφίες, τοπιογραφίες, νεκρές φύσεις, σπουδές γυμνού, συμβολιστικές και ηθογραφικές σκηνές. Εκτός από το «Μπιζάνι» της Θάλειας Φλωρά–Καραβία που ανήκει στη συλλογή της Εθνικής Ασφαλιστικής, όλα τα υπόλοιπα έργα της έκθεσης προέρχονται από απογόνους των δύο ζωγράφων και από συλλέκτες, ενώ ορισμένα εξ αυτών παρουσιάζονται για πρώτη φορά.