Άρειος Πάγος: Η ευθύνη στα μηχανάκια αν συμβεί τροχαίο καθώς κινούνται ανάμεσα σε λωρίδες

Σημαντική απόφαση του Αρείου Πάγου στην υπόθεση γυναίκας οδηγού μηχανής η οποία κινούμενη επί της διαχωριστικής γραμμής του δρόμου, επιχείρησε να περάσει μεταξύ αυτοκίνητου και νταλίκας 18,5 μέτρων, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί και να πέσει στο οδόστρωμα, όπου της πάτησε το αριστερό χέρι η νταλίκα.

Δεν επιτρέπεται τα μηχανάκια να κινούνται ανάμεσα στις διαχωριστικές λωρίδες κυκλοφορίας των οχημάτων

Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, μόνο οι οδηγοί των δικύκλων (μηχανάκια) που κινούνται μεταξύ των διακεκομμένων διαχωριστικών λωρίδων κυκλοφορίας ευθύνονται για πιθανό τροχαίο συμβάν και όχι τα αυτοκίνητα που κινούνται μέσα στο χώρο των λωρίδων κυκλοφορίας.

Το Ανώτατο Πολιτικό Δικαστήριο το απασχόλησε υπόθεση γυναίκας οδηγού μηχανής η οποία κινήτο επί της διαχωριστικής γραμμής του δρόμου και επιχείρησε να περάσει μεταξύ αυτοκίνητου και νταλίκας 18,5 μέτρων, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί και να πέσει στο οδόστρωμα, όπου της πάτησε το αριστερό χέρι η νταλίκα.

Η οδηγός είχε πέσει σε μποτιλιάρισμα  πάνω αερογέφυρα (μονής κυκλοφορίας) και ενώ ήταν στο σημείο της κατωφέρειας, δηλαδή προς το τέλος της αερογέφυρας, όλα τα αυτοκίνητα εκινούντο με πολύ μικρή ταχύτητα, σχεδόν σημειωτόν. 

Σε κάποια χρονική στιγμή τα αυτοκίνητα είχαν σχεδόν ακινητοποιηθεί λόγω του μποτιλιαρίσματος και ενώ μπροστά της  υπήρχε ένα ΙΧ αυτοκίνητο και στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, ήταν μια νταλίκα μήκους 18,5 μέτρων περίπου, η οδηγός της μηχανής επιχείρησε, «ανεπίτρεπτα, παράνομα και αντικανονικά εν όψει του ότι στο σημείο εκείνο της οδού η κυκλοφορία των οχημάτων διεξάγεται μόνο σε στοίχους», όπως αναφέρει η αρεοπαγιτική απόφαση, να περάσει ανάμεσα στα δύο αυτά οχήματα, προκειμένου «να προπορευθεί και εν τέλει να διανύσει όσο μεγαλύτερη απόσταση μπορούσε επί της οδού».

Στην προσπάθειά της αυτή όμως, λόγω «του ελαχίστου διαθεσίμου χώρου μεταξύ των δύο οχημάτων αλλά και λόγω αδέξιου χειρισμού της η μοτοσυκλέτα προσέκρουσε αρχικά στην πίσω αριστερή πλευρά του   ΙΧ  αυτοκινήτου και στη συνέχεια παρεξέκλινε ελαφρώς αριστερά, λόγω της αντίστασης που συνάντησε κατά την πρόσκρουσή της στο αυτοκίνητο, προς το ευρισκόμενο εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του φορτηγό, που εν τω μεταξύ ξεκινούσε, ύστερα από   προσωρινή (λόγω πυκνής κίνησης) ακινητοποίησή του, με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να εγκλωβιστεί - σφηνώσει η μοτοσυκλέτα μεταξύ των δύο αυτών οχημάτων (φορτηγού και ΙΧ αυτοκινήτου)».

Η οδηγός της μηχανής έπεσε στο οδόστρωμα μεταξύ των δύο λωρίδων κυκλοφορίας με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο αριστερό της χέρι «λόγω της διέλευσης από πάνω του πίσω δεξιού τροχού του με χαμηλή ταχύτητα, κινούμενης  νταλίκας» και να προκληθούν υλικές ζημιές στη μοτοσυκλέτα.

Κατόπιν αυτών η οδηγός προσέφυγε δικαστικά κατά του ιδιοκτήτη της νταλίκας για την αποκατάσταση της ζημιάς που έπαθε η  μηχανή της (την  είχε μισή - μισή με τον αδελφό της), κ.λπ. Όμως, στο Εφετείο του Πειραιά έχασε την δικαστική μάχη και άσκησε αναίρεση κατά της απόφαση αυτής στον Άρειο Πάγο, όπου όχι μόνο την έχασε και πάλι, αλλά της επιδικάστηκαν και δικαστικά έξοδα 2.700 ευρώ.

Οι αρεοπαγίτες, απέρριψαν ως αβάσιμη την αίτηση αναίρεσής της, καθώς την θεώρησαν «αποκλειστικά υπαίτια του ατυχήματος και της πρόκλησης του σοβαρού τραυματισμού της και των υλικών ζημιών της μοτοσυκλέτας που οδηγούσε».

Και αυτό γιατί:

«1) ως μέσος συνετός οδηγός όφειλε και μπορούσε να συμμορφωθεί με την υπάρχουσα επί του οδοστρώματος διαγράμμιση που υπεδείκνυε κίνηση οχημάτων σε στοίχους, πλην όμως εκείνη δεν ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός της ώστε να δύναται σε κάθε στιγμή να εκτελέσει τους απαιτούμενους χειρισμούς (άρθρο 19 ΚΟΚ),

2) επιχείρησε να διενεργήσει παράνομα, αντικανονικά και ανέλεγκτα προσπέραση επί της διακεκομμένης διαχωριστικής γραμμής των λωρίδων κυκλοφορίας, δεν εκινείτο μέσα στα όρια μιας λωρίδας κυκλοφορίας (άρθρο 16 παρ. 3 ΚΟΚ) και

3) εν γένει δεν οδηγούσε με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, δημιουργώντας έτσι κινδύνους ως προς την κυκλοφορία των οχημάτων και εν γένει των λοιπών χρηστών της οδού (άρθρο 12 ΚΟΚ)».

Σε άλλο σημείο οι αρεοπαγίτες αναφέρουν ότι «η οδική συμπεριφορά της, που αποκλειστικά είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση του τροχαίου ατυχήματος και τον αποτόκων αυτού συνεπειών, του οδηγού του φορτηγού μη βαρυνομένου με συνυπαιτιότητα αφού αυτός εκινείτο σταθερά εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του και μάλιστα, αναγκαστικά λόγω της πυκνής κυκλοφορίας, με ελαχίστη ταχύτητα».

Μάλιστα, υπογραμμίζεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου ότι το γεγονός ότι η νταλίκα ήταν στην αριστερή αντί της δεξιάς λωρίδας του οδοστρώματος (παράβαση άρθρου 17 του ΚΟΚ) «δεν θεμελιώνει αυτή καθεαυτή υπαιτιότητα του οδηγού αυτής». 

(Πηγή: Protothema.gr)

Σε ενδιαφέρουν:
- Τραγικό τροχαίο Θήβας: Οι επικρατέστερες εκδοχές στο τι έφταιξε [photos]
- Τι γίνεται αν λήξει η ασφάλεια του αυτοκινήτου και δεν ανανεωθεί έγκαιρα;
- Τι θα συμβεί αν σε πιάσουν με ανασφάλιστο όχημα;
- Πως θα δεις αν είναι ασφαλισμένο το αυτοκίνητό σου!

Read More

Συνυπαίτιος ο συνοδηγός σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος από μεθυσμένο οδηγό

Το Δ΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε ότι ο συνοδηγός αυτοκινήτου που γνωρίζει ότι ο οδηγός είναι μεθυσμένος και παρ’ όλα αυτά δέχεται να επιβιβαστεί, είναι συνυπαίτιος κατά 30% σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος.

Αρχικά ο Άρειος Πάγος αναφέρει ότι από την ασφαλιστική κάλυψη εξαιρούνται οι οδηγοί που τελούν υπό την επίδραση οινοπνεύματος ή τοξικών ουσιών.

Παράλληλα, αναφέρεται στη δικαστική απόφαση ότι η μη ασφαλιστική κάλυψη του οδηγού λόγω μέθης, δεν απαλλάσσει την ασφαλτική εταιρεία από την υποχρέωση να αποζημιώσει τους ζημιωθέντες τρίτους (συγγενείς, κ.λπ.) και να αξιώσει στη συνέχεια το ποσό που θα καταβάλει από τον οδηγό.

Ειδικότερα, παρέα τεσσάρων ατόμων μετά από φαγητό και την κατανάλωση οινοπνεύματος (κρασί) μπήκαν σε αυτοκίνητο για να μεταβούν στη Σητεία της Κρήτης. Όμως στο 16ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αγίου Νικολάου-Σητείας, λίγο πριν από τη γέφυρα Φρουζή, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και εισήλθε στο αυλάκι των ομβρίων υδάτων. Το όχημα, αφού προσέκρουσε με δύναμη στο σιδερένιο προστατευτικό κιγκλίδωμα, έκανε πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονα του και κατέληξε στο οδόστρωμα με το εμπρόσθιο τμήμα αυτού προς Σητεία. Πλέον των υλικών ζημιών, υπήρξε και τραυματισμός του συνοδηγού, ο οποίος υπέστη κακώσεις στον θώρακα και την κοιλιά. Οι κακώσεις προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία και εξαιτίας αυτής επήλθε ο θάνατός του.

Η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι από τα πραγματικά περιστατικά προκύπτει ότι «ο θανών γνώριζε ότι ο οδηγός είχε καταναλώσει οινόπνευμα, ενώ επίσης μπορούσε να γνωρίζει ότι εξ αυτού του λόγου είχε πλέον μειωμένη ικανότητα για οδήγηση». Το γεγονός ότι παρά ταύτα ο συνοδηγός δέχθηκε να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο και να μεταφερθεί από τον οδηγό, «θεμελιώνει συντρέχον πταίσμα», προσθέτουν οι αρεοπαγίτες.

Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, «το ποσοστό συνυπαιτιότητας του θανόντος συνοδηγού στη ζημία που υπέστη εξαιτίας του ατυχήματος λόγω αυτοδιακινδυνεύσεως, πρέπει να προσδιορισθεί σε 30%».

Δικαστικά οι συγγενείς του συνοδηγού διεκδίκησαν την καταβολή αποζημίωσης για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν και τα έξοδα κηδείας του συνοδηγού.

Τελικά, κρίθηκε από τον Άρειο Πάγο ότι η αποζημίωση που θα δοθεί στους συγγενείς πρέπει είναι μειωμένη κατά 30%, λόγω της συνυπαίτιοτας του συνοδηγού.

(Πηγή: Nextdeal.gr)

Read More

Θετική εισήγηση στον Άρειο Πάγο για το Επικουρικό Κεφάλαιο

Συνταγματικό κρίνει τον νόμο 4092/2012 o οποίος στο άρθρο 4 περιλαμβάνει τις πολυσυζητημένες αλλαγές στα όρια αποζημίωσης του Επικουρικού Κεφαλαίου, η εισήγηση του Αρεοπαγίτη Παναγιώτη Χατζηστεφάνου προς το Πρώτο Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου το οποίο καλείται να εκδικάσει αίτηση αναίρεσης της εκδοθείσας κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο υπ' αριθμό 345/2013 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων. Πρόκειται για μια εξέλιξη που δείχνει ότι η δικαιοσύνη στη χώρα μας στέκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Η υπόθεση επρόκειτο να δικαστεί τις προηγούμενες ημέρες στον Άρειο Πάγο, ωστόσο πήρε αναβολή για τον Ιανουάριο λόγω ασθένειας ενός εκ των δικηγόρων που ζητούν να χαρακτηριστεί αντισυνταγματικός ο νόμος.

Ειδικότερα στην εισήγηση μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι:

α) Ο θεσμοθετηθείς ποσοτικός περιορισμός της οφειλόμενης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης δεν αντίκειται στο προαναφερόμενο άρθρο 1 παρ. 4 της 84/5/ΕΟΚ δεύτερης Οδηγίας του Συμβουλίου της 30.12.1983 (ήδη άρθρο 10 παρ. 1 της 2009/103/ΕΚ κωδικοποιητικής Οδηγίας του Συμβουλίου της 16.9.2009). Τούτο δε διότι από τη διατύπωση της διάταξης αυτής και το πνεύμα της Οδηγίας, συνάγεται ότι επιτάσσει αυτή μόνο την αποζημίωση των θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων και όχι και της οικογένειάς τους. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη ρητή επίκληση στην 14η αιτιολογική σκέψη της ως άνω κωδικοποιητικής οδηγίας 2009/103/ΕΚ, της ανάγκης να εξασφαλιστεί μέσω του οργανισμού που προβλέπεται στο άνω άρθρο 1 παρ. 4 ότι «το θύμα δε θα παραμείνει χωρίς αποζημίωση στην περίπτωση που το όχημα που προξένησε το ατύχημα δεν είναι ασφαλισμένο ή είναι αγνώστων στοιχείων». Συνεπώς, η Οδηγία δεν επιτάσσει την ικανοποίηση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης κατά την έννοια του άρθρου 932 ΑΚ, για το λόγο ότι αυτή δεν συνιστά αξίωση αποζημίωσης του ίδιου του θύματος, αλλά τρίτων προσώπων, ήτοι της οικογένειάς του. Στη συνέχεια, από την αιτιολογική έκθεση του ως άνω Ν. 4092/2012 προκύπτει, ότι τόσο ο προαναφερόμενος περιορισμός όσο και ο περιορισμός της οφειλόμενης από το ΕΚ αποζημίωσης προβλέφθηκαν για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του ΕΚ, το οποίο παρουσιάζει έλλειμμα επτακοσίων εκατομμυρίων (700.000.000) ευρώ, ελήφθησαν δε αυτοί (περιορισμοί) κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης που περνά η Χώρα αλλά και της οικονομικής κρίσης του ΕΚ. Ενόψει δε του ότι το ΕΚ επιτελεί, κατά τα προαναφερόμενα, λειτουργία δημοσίου συμφέροντος και οιονεί κοινωνικής ασφάλισης, παραβίαση της καθιερούμενης με το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος αρχής της αναλογικότητας δεν προκύπτει. Και τούτο διότι η συνέχιση της επιβίωσης του ΕΚ συνιστά ωφέλεια ανώτερη από τον περιορισμό των δικαιωμάτων των ζημιουμένων, αφού, αν έπαυε η λειτουργία του ΕΚ, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ζημιά των ζημιουμένων, αλλά και του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο θα έφερε ευθύνη, έναντι τουλάχιστον, της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μη εφαρμογή της πιο πάνω κωδικοποιητικής Οδηγίας 2009/103/ΕΚ.

β) Η αναδρομική ισχύς του Ν. 4092/2012 δεν προσκρούει ούτε στο άρθρο 17 παρ. 1 Σ, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, υπό την έννοια ότι «οι «γεγεννημένες αξιώσεις κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου» εμπίπτουν στην έννοια του όρου «περιουσία» και ότι, άρα, με τις ρυθμίσεις αυτές και εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία δικαστικής ικανοποίησης των δικαιούχων στερούνται αυτοί την περιουσίας τους. Τούτο δε διότι:

βα) με τις ρυθμίσεις αυτές επέρχεται απλός ποσοτικός περιορισμός και όχι ολοσχερής στέρηση των αξιώσεων των δικαιούχων, ενώ σε κάθε περίπτωση οι δικαιούχοι δεν εξαρτώνται για την ικανοποίηση των αξιώσεων τους αποκλειστικά από το ΕΚ, δεδομένου ότι διατηρούν το δικαίωμα να στραφούν, για το σύνολο των αξιώσεων τους ή συμπληρωματικά, κατά του υπαιτίου η οποιουδήποτε άλλου υπόχρεου προσώπου,
ββ) ο νομοθέτης μπορεί, με βάση τις ως άνω διατάξεις του συντάγματος και του άρθρου 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, να θεσπίζει νόμους περιοριστικούς των περιουσιακών δικαιωμάτων για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και των δικαιωμάτων των άλλων και επομένως και νόμους με αναδρομική δύναμη, υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τα τελεσιδίκως κριθέντα (ΑΠ 1823/2005),
βγ) με την εν λόγω ρύθμιση ούτε το δεδικασμένο ανατρέπεται, ούτε καταργούνται εκκρεμείς δίκες ενώπιον αναιρετικού δικαστηρίου, ούτε θίγονται απαιτήσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί οριστικές απλώς αποφάσεις και
βδ) η αναδρομικότητα πρέπει να θεωρηθεί επιβεβλημένη για λόγους ισότητας, δηλαδή για να μην επαφεθεί ο περιορισμός των αποζημιώσεων στο τυχαίο γεγονός της έναρξης της τυπικής ισχύος του ν. 4092/2012 και του χρόνου επέλευσης της ζημιάς. Θα ήταν άνισο ο μία ημέρα πριν από την έναρξη της τυπικής ισχύος του άνω νόμου ζημιωθείς να μπορούσε να αξιώνει πλήρη αποζημίωση, ενώ ο μετά μία ημέρα ζημιωθείς μειωμένη αποζημίωση (βλ. ΦΚ Σπυρόπουλος, από 14.12.2012 γνωμοδότηση).

γ) το ευνοϊκό επιτόκιο του 6% για τους τόκους που βαρύνουν το ΕΚ δεν αντίκειται στο Σύνταγμα (άρθρ. 4 παρα1) ή στην ΕΣΔΑ (άρθρ. 6 παρ. 1) ή στη διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και τούτο διότι επιβλήθηκε από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος.

(Πηγή: Nextdeal.gr)

Read More